Szukaj
Archiwa

Najstarszy dokument

Najstarszy dokument, w którym pojawia się nazwa naszej miejscowości – Gałków pochodzi z 1232-1233 r. i dotyczy wymiany miejscowości pomiędzy księciem Konradem Mazowieckim, a biskupem kujawskim Michałem. Napisany jest po łacinie na pergaminie o wymiarach 33,6x 13,5 cm. Ma pieczęć na sznurze. Dokument znajduje się w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie

Tekst po łacinie:

In nomine domini Jesu Christi

Cum cursus temporis sit instabilis, et facta, qu<a>e in tempore fiunt, instabilia probantur, nisi scriptorum et sigillorum munimine sint roborata. Hinc est, quod ego dux cundratus [i.e. Conradus de Masovia], heres Masovi<a>e cuyavi<a>e [i.e. Cuiaviaeque], considerans dominam uxorem meam, villam qu<a>e Chelmici [i.e. Chelmcze] vocatur, suasu malorum hominum ab ecclesia alienasse, ipsius anim<a>e periculo compassus, meo consilio ipsam villam Mychaeli [i.e. Michaeli] Episcopo et ecclesi<a>e sanct<a>e, cuius bonis fuerat conquista, restituere maturavi; additi etiam omnem iuris plenitudinem, quam eandem domina in ipsa villa se possedisse asserebat. Commutacionem [i.e. Commutationem] autem, qu<a>em cum iam pra<a>efato episcopo de Gaucov et de Bantcov feci, inviolatam conservari statui, et villam Vilcocize [contuli] cum omni suo iure exceptis duabus urnis Mellis, meo usui reservatis et quia alteram villam, qu<a>e Kydsko vocatur, iuxta Chelmce habui ne aliqu<a>e molesti<a>e ex ea episcopalibus erumpat, et ipsam iam dicto episcopo et ecclesi<a>e pro quinquaginta Marcis argenti examinati, venditi iure hereditario et perpetuo possidendam cum rivulis [et] lacubus [i.e. lacibus] eidem vill<a>e annexis.

H<a>ec acta sunt testibus pr<a>esentibus: Duce Kazimyro, Petro episcopo Mazoviensi, Bogusa palatio, Johanne lupi filio, Alberto Wladizlaviensi castellano, Berewoldo pr<a>eposito, Cancellario Wilhelmo, Custode Petro et Jo<h>anne Scolastico et coram pluribus ecclesiasticis et s<a>ecularibus personis. Et ut scriptum stabile et inviolatum permanent horum sigillorum munimine roboravi.

Tłumaczenie na j. polski:

W imię pana naszego Jezusa Chrystusa

Skoro bieg czasu jest niestały, to [również] zdarzenia, które w nim następują, za takie należałoby uważać, o ile nie byłyby potwierdzone gwarancją pism i pieczęci. Dlatego ja książę Konrad, dziedzic Mazowsza i Kujaw, uznając moją żonę za właścicielkę, zlitowawszy się [nad nią] wobec [grożącego] niebezpieczeństwa [utraty] jej duszy, postanowiłem wioskę zwaną Chełmce, która odpada od kościoła za namową złych ludzi, przywrócić biskupowi Michałowi oraz kościołowi świętemu, za którego dobrodziejstwa ongiś była nabyta. Nadałem właścicielce [wsi] całą pełnię prawa, którą – jak twierdziła – ongiś posiadała. Postanowiłem utrzymać w mocy zamianę, którą wraz z już wymienionym biskupem za Gałkow i Bantkow uczyniłem, zachowując ją nienaruszoną, i także Wilkocice [dołożyłem] z całym do niej prawem z wyjątkiem dwóch garnców miodu, zarezerwowanych do mego użytku; ponieważ drugą wieś, którą Kydsko się nazywa, obok [wsi] Chełmce miałem, ażeby nie wyłaniały się żadne trudności z tego [powodu] dla [posiadłości] biskupich, ją również już wymienionemu biskupowi i kościołowi za 50 marek odważonego srebra sprzedałem prawem dziedzicznym, a [którą] stale posiadałem wraz z rzeczkami i jeziorkami do tejże wsi przynależnymi.

Te [umowy] zostały uczynione w obecności tych oto świadków: księcia Bolesława i księcia Kazimierza, Piotra biskupa mazowieckiego, Boguszy palatyna, Jana syna Wilka, Alberta kasztelana włocławskiego [z Włocławka], Berewolda szambelana, kanclerza Wilhelma, dozorcy [grodu] Piotra i Jana Scholastyka, i w obecności licznych osób duchownych i świeckich. I żeby to pismo trwałe i nienaruszone pozostało, gwarancją tych pieczęci potwierdzam.

Tłum. Krzysztof T. Witczak / Wojciech M. Wochna

Print Friendly, PDF & Email